Geschiedenis
In 1932 werd in Lisse het initiatief genomen tot het oprichten van een padvindersgroep bestaande uit een Welpenhorde en een Verkennerstroep. De groep kreeg de naam “de Lisser Kaninefaten”. Vandaag de dag, ruim 90 jaar later bestaat onze groep nog steeds, als de oudste Scoutinggroep in Lisse. We nemen je graag mee in de rijke historie van onze vereniging.
Een kwart eeuw na de start van Scouting werd in Lisse een eigen scoutinggroep opgericht, bestaande uit een Welpenhorde en een Verkennerstroep.
De groep kreeg de naam De Lisser Kaninefaten, een eerbetoon aan een oude volksstam die rond het begin van onze jaartelling in de duinen leefde. Deze "Konijnenvangers" of "Konijnenvatters" voorzagen in hun levensonderhoud door op konijnen te jagen. De naam Kaninefaten is afgeleid van kanine (konijn) en faten (vangen of vatten).
In 1937 vond de vijfde Wereld Jamboree plaats in Vogelenzang, vlakbij Lisse. Bijna 30.000 scouts uit 54 landen verzamelden zich voor dit internationale Scoutingfeest. Het was een bijzondere editie, want het was de laatste Jamboree waarbij Lord Baden Powell - de bedenker van Scouting - zelf aanwezig was.
Het was oorlog, Scouting werd tot verboden vereniging verklaard.
Direct na de oorlog stroomden honderden jongens en meisjes toe bij Scouting. Enthousiaste volwassenen namen de leiding en ook in Lisse groeide de beweging snel. De vraag was zo groot dat er uiteindelijk vier verschillende scoutinggroepen ontstonden.
Toch bleek Scouting niet voor iedereen weggelegd. Langzaam liep het aantal leden bij de vier groepen terug, waardoor ze te klein werden om zelfstandig door te gaan. Uiteindelijk bleef alleen De Lisser Kaninefaten over als dé scoutinggroep van Lisse.
Al lange tijd zocht de groep naar een permanent onderkomen, het liefst buiten het dorp. Uiteindelijk kregen ze toestemming om een blokhut te bouwen op de Paardewei, op de hoek van de Spekkelaan en Van Lijndenweg.
Met een zelfgemaakt ontwerp en de inzet van leden en vrijwilligers werd de blokhut steen voor steen opgebouwd. Na vele zaterdagen hard werken was het zover: op 30 juni 1951 werd het nieuwe clubhuis officieel in gebruik genomen – een mijlpaal voor De Lisser Kaninefaten!
Slechts vier jaar na de opening moest de groep door wijzigingen in het bestemmingsplan opnieuw op zoek naar een onderkomen.
Met steun van Graaf van Lijnden kreeg de groep drie hectare grond op landgoed Keukenhof en toestemming voor een nieuw clubgebouw. De gemeente Lisse hielp mee met snelle vergunningen en financiële steun, waardoor de bouw kon beginnen.
In 1955 werd het nieuwe clubhuis - een gebruikte loods van 9 bij 6 meter met leiderskamer in gebruik genomen. Het gebouw zou zo'n 45 jaar in gebruik blijven als Welpenhorde.
Hoewel het nieuwe clubhuis goed voldeed, ontstond al snel behoefte aan meer ruimte. De groep groeide en het grote leeftijdsverschil tussen de verkenners bemoeilijkte een goede werking. Een splitsing in junioren en senioren was wenselijk, maar zou het clubhuis te zwaar belasten.
De oplossing kwam in de vorm van een volledig nieuw troephuis, ditmaal gebouwd door een aannemer. Binnen twee jaar had de groep de luxe van twee comfortabele clubgebouwen. In 1957 werd het nieuwe verkennerstroephuis officieel in gebruik genomen.
De groei bleef doorgaan, en er kwam zelfs een derde clubhuis bij. Een oude houten noodwoning uit de oorlog werd verplaatst naar Puntenburg en kreeg de naam Houtenhop. Hiermee had de groep nóg meer ruimte om activiteiten te organiseren.
In de vroege jaren ’60 ontstond binnen de leiding een hoogoplopend meningsverschil over levensbeschouwelijke principes binnen de groep. Dit leidde tot een splitsing: een deel van de leiding, samen met enkele leden, richtte de christelijke scoutinggroep Shawano’s op. De Lisser Kaninefaten bleef een open groep, toegankelijk voor iedereen, ongeacht levensbeschouwing. Ondanks deze breuk bleef de groep groeien.
In 1972 fuseerden de verschillende scoutingverenigingen tot Scouting Nederland, wat leidde tot bestuurlijke veranderingen en een nieuwe organisatiestructuur. Ook het traditionele scoutinguniform veranderde: de bruine korte broek maakte plaats voor een blauwe lange broek, en groepen konden zelf kiezen voor een hoed, baret of ander hoofddeksel.
Om te blijven groeien en concurreren met andere scoutinggroepen, breidde De Lisser Kaninefaten zich uit met nieuwe speltakken. De Bevers (jongens en meisjes van 5 tot 7 jaar) werden toegevoegd voor de jongste leden. Ook oudere scouts kregen een plek: Rowans (jongens) en Sherpa’s (meisjes) van 15 tot 16 jaar, later bekend als Explorers. Daarnaast werd de Papilonstam opgericht, een nieuwe stam voor oudere scouts.
Na jaren van trouwe dienst raakte Houtenhop in verval en stortte uiteindelijk in. Om de nieuwe speltakken onderdak te bieden, werd een uitbreiding aan het verkennersclubhuis gebouwd.
Op 4 juni 1988 werd het vernieuwde clubhuis feestelijk geopend en kreeg het de naam "De Kali" (KAninefaten LIsse), een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de groep!
Met het opheffen van de Puntenburggroep verhuisden de meisjes van de Bevers naar de Kabouters van Puntenburg en keerden later als Sherpa’s terug bij De Lisser Kaninefaten. Dit riep zorgen op over de doorstroming van leden.
Na grondig overleg werd besloten om zelf een kabouterronde en een padvindsterstroep op te richten. Vanaf dat moment was De Lisser Kaninefaten een volwaardige scoutinggroep met speltakken voor zowel jongens als meisjes van alle leeftijden.
Scouting Nederland kreeg een vernieuwd spelaanbod en een frisse indeling van de speltakken. De namen veranderden: Verkenners en Padvindsters werden Scouts, terwijl Rowans en Sherpa’s verdergingen als Explorers. De Stam, Pivo’s en Loodsen werden samengebracht onder de Jongerentak.
Daarnaast kwam er een nieuwe speltak bij: de Esta’s, een gemengde groep voor kinderen in dezelfde leeftijd als Kabouters en Welpen, maar met een geheel nieuw spelaanbod gebaseerd op het boek Het kind met de hoge hoed. Bij De Lisser Kaninefaten vervingen de Esta’s uiteindelijk de Kabouters.
Jarenlang hadden de Welpen en later ook de Kabouters hun eigen clubhuis aan het begin van het Keukenhofbos. Dit gebouw uit 1955 raakte echter in verval en moest wijken voor de uitbreiding van de manege.
Dit bood de kans om De Kali verder uit te breiden. Vanaf dat moment had De Lisser Kaninefaten nog maar één centraal clubhuis, waar alle speltakken samenkwamen.
Het maken van kampvuren is onlosmakelijk met Scouting verbonden. Onze wens om een kampvuurkuil te hebben waar de hele groep in past werd dit jaar werkelijkheid. Sinterklaas kwam de nieuwe kampvuurkuil openen.
De verbouwing van ons sanitair - waarbij we een extra toilet en maar liefst twee douches aan ons clubhuis hebben toegevoegd - was een goed moment om de daad bij het woord te voegen op het gebied van energiebesparing. Met dank aan een aantal sponsoren werd een zonnecollector en warmtepomp boiler geïnstalleerd.